حضور و غیاب حسین محجوب در کارلووی واری

ایران اکونومیست - به گزارش ایران اکونومیست؛ جشنواره فیلم کارلووی واری،در پنجاه و دومین دوره برگزاری خود، برخلاف سال گذشته که تنها فیلم لانتوری رضا درمیشیان از ایران در آن حضور داشت، امسال هرچند شرایط به همان گونه است اما در زمینه اسم‌ها، حضور به نسبت پررنگ‌تری از سینمای ایران یا سینماگران ایرانی دارد؛ هرچند این بار هم عموما حضور در بخش‌های غیررقابتی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تنها حضور یک سینماگر ایرانی در بخش رقابتی هم به محصولی از سینمای گرجستان تعلق دارد.

درواقع علاوه بر فیلم‌ مستند «٧٦ دقیقه و 15 ثانیه با عباس کیارستمی» و «منو خونه ببر» در برنامه بزرگداشت عباس کیارستمی (با حضور سیف‌اله صمدیان) و فیلم «لرد» ساخته محمد رسول‌اف، فیلم «کوهستان» اثر امیر نادری و مستند «پیش از پایان تابستان» ساخته مریم گورمان،در فیلم گرجستانی "خیبولا" نیز نقش اول را حسین محجوب، بازیگر ایرانی ایفا کرده است.این فیلم که در جمع محدود فیلم های رقابت کننده برای جایزه گوی بلورین بهترین فیلم قرار دارد، شاید برای محجوب هم جایزه گوی بلورین بهترین بازیگر مرد را به ارمغان بیاورد.

جایزه‌های جشنواره کارلووی واری مانند سایر جشنواره‌های معتبر جهانی،بسیار محدود است. با این حال، پیش‌تر حمید فرخ‌نژاد و لیلا حاتمی، برگزیدگان جایزه بهترین بازیگر مرد و زن در دوره‌هایی از این جشنواره شده‌اند.




فیلم سینمایی خیبولا، محصول 2017 ساخته جورج اوواشویلی، روایت روزهای پایانی عمر نخستین رییس جمهوری منتخب گرجستان است که در سال 1991 پس از مدت کوتاهی، در نتیجه یک کودتای نظامی، با تعداد محدودی از وفاداران خود، به کوهستان‌های سرد گرجستان گریخت اما حاضر نشد با حمایت روسیه هم کشور را ترک کند.
خیبولا ماجرای سرگردانی این رییس جمهور و 13 همراهش است که در جنگل‌ها و خانه‌های کوهستانی، با استقبال گرم مردمش مواجه می‌شود اما بیش از چند ساعت در هر جا نمی تواند بماند و پیوسته در حال گریز است؛ در حالی که رفته رفته از تعداد یاران همراهش هم کاسته می‌شود.

نقش این شخصیت را که درواقع بازیگر اصلی این فیلم کم شخصیت است، حسین محجوب ایفا کرده است.

قطعا یکی از دلیل‌های انتخاب او به عنوان یک بازیگر غیرگرجی، به ترفند کارگردان اثر برمی‌گردد؛ برای استفاده از یک چهره ی ناآشنا برای مخاطبان هموطنش که دیدن او، نقش‌های قبلی‌اش را در ذهن‌ها متبادر نکند.

همچنین دلیل دیگر انتخاب حسین محجوب، توانایی و ویژگی‌های این بازیگر ایرانی با توجه به شخصیت داستان بوده است. درواقع با توجه به آنکه بیشتر بازی در سکوت گذشته، علاوه بر تناسب چهره محجوب با دیگر بازیگران فیلم، ویژگی تاثیر و عمق نگاه و کشیدگی یا افتادگی صورت، از خصیصه‌های بازی او بوده که از دیگر علت‌های انتخابش برای ایفای این نقش شده است.

البته درمجموع این فیلم را اثر متوسطی می‌توان دانست که با توجه به ویژگی لوکیشن و فضاهای داستانی، اثر بسیار بهتری می توانست باشد. در نمونه‌های مشابه، ازجمله آثار مربوط به جنگ جهانی دوم، آثار بسیار موفق تری می‌توان برشمرد.

شاید انتخاب این فیلم برای بخش رقابتی نیز به رویکرد جشنواره کارلووی واری در توجه به سینمای شرق اروپا بی‌ربط نباشد.

خیبولا در جشنواره فیلم کارلووی واری سه نمایشش را با حضور 12 نفر از عوامل خود تجربه کرد؛ درحالیکه حسین محجوب به عنوان بازیگر نقش اول فیلم، به دلیل مشکل ویزا غایب بود.

منبع: ایران اکونومیست

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۹۳۴۶۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شیدا یوسفی بازیگر «زودیاک»: دوستداران قصه‌های واقعی رئالیتی‌شوها را می‌بینند

شیدا یوسفی که تجربه بازی در سینما، تلویزیون، تئاتر و شبکه خانگی را در کارنامه‌اش دارد، پیش از شروع فعالیت حرفه‌ای خود در سینما و تئاتر در حوزه منشی صحنه مشغول بوده و نخستین تجربه حرفه‌ای خود و بستر معرفی‌اش به جامعه را سریال «ممنوعه» می‌داند.

این هنرمند پس از حضور در تلویزیون، وارد پلتفرم‌های شبکه خانگی شده و تا امروز در رئالیتی‌شوها و سریال‌های مختلفی نقش‌آفرینی کرده و بازیگری را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند. حضور او در فصل دوم گیم‌شوی «زودیاک» بهانه‌ای شد تا با او به گفت‌وگو بپردازیم.

چه شد در گیم‌شوها حضور پیدا کردید؟ 

این روزها بازی مورد علاقه‌ام مافیاست. نخستین باری که بازی در «شب‌های مافیا» را تجربه کردم، شرکت‌کنندگان برنامه فقط خانم‌ها بودند که با یک ماه تمرین، بازی را یاد گرفتم. از آن زمان هم در همه مسابقات مافیا حاضر بودم. از سری اول «زودیاک» به بعد هم، هفته‌ای دو بار جدا از تمرینات با بچه‌ها جمع می‌شویم و بازی می‌کنیم و این بازی برایم بسیار جذاب شده در حدی که گاهی در دورهمی‌های خانوادگی حوصله‌ام سر می‌رود و دوست دارم با دوستانم مافیا بازی کنم.

با کدام فیلم یا سریال به مردم معرفی شدید؟

به نظر خودم سریال «ممنوعه» سبب معرفی من به مردم شد که نخستین کارم در شبکه خانگی بود. در این سریال جزو نقش‌های اصلی بودم که سبب شد بیشتر دیده شوم. البته طبق تجربیات من تا امروز، مخاطبان صداوسیما و نمایش خانگی دو دسته کاملاً مجزا از هم هستند. به عنوان مثال در شهرستان‌ها جوانان من را به واسطه حضورم در «شب‌های مافیا» یا «مافیا زودیاک» و حتی «ممنوعه» که تماماً تولید شبکه نمایش خانگی هستند می‌شناسند اما افراد مسن‌تر به واسطه نقشم در سریال‌های صداوسیما با من آشنا هستند.

شما در صداوسیما هم سابقه حضور در سریال‌های پرمخاطبی مثل «نون‌خ»، «بچه مهندس» و آثار دیگر را دارید، به عنوان یک بازیگر، حضور در صداوسیما برای شما دلنشین‌تر است یا در نمایش خانگی؟

هر کدام از این مدیوم‌ها مزایای خوش را دارد، اما مسائلی هست که شاید در هیچ کجای دنیا از لحاظ مناسبات دغدغه بازیگران نباشد مثلاً طراحی لباس یا گریم در صداوسیما بسیار سختگیرانه است اما در شبکه نمایش خانگی بازیگران فضای آزادتری دارند. بازی در محصولات پلتفرم‌های نمایش خانگی جذابیت خودش را دارد. مخاطب ایرانی این روزها درگیر برنامه‌ها و سریال‌های خانگی شده و مورد پسندش است حتی به نظرم در جامعه امروز مردم به حدی دغدغه فکری دارند که سریال‌های طولانی را پس می‌زنند و به دنبال مینی‌سریال‌ها می‌روند و آن‌ها را راحت‌تر می‌پذیرند.

تکرار ساخت رئالیتی‌شو در مورد بازی مافیا مخاطب را خسته نمی‌کند؟

شخصاً «زودیاک» را از تمام بازی‌های مافیا بیشتر دوست دارم و فکر می‌کنم کسی که بازی مافیا را دوست داشته باشد درگیر این سناریو و این برنامه می‌شود. یکی از جذابیت‌های این بازی این است که حتی اگر بازیکن حرفه‌ای هم باشید، ممکن است در روند بازی دچار اشتباه‌های جبران‌ناپذیری بشوید که این دقیقاً مثل زندگی ماست که سراسر تجربه است و قطعاً از اشتباهاتمان درس بیشتری می‌گیریم. ضمن اینکه مافیا بازی خسته‌کننده‌ای نیست زیرا حتی در جمع‌های خصوصی هم هیچ وقت دست‌ها تکراری نمی‌شود و همیشه بازی‌ها و اتفاق‌های جدید رخ می‌دهد.

از طرفی هم فکر می‌کنم بازی خانم‌ها و آقایان با یکدیگر روند برنامه را بهتر کرده چون معمولاً در بازی، خانم‌ها کمتر به هم اعتماد می‌کنند یا با هم تعارف و رودربایستی دارند اما زمانی‌ که در بازی خانم‌ها و آقایان کنار هم حضور دارند، بازی حرفه‌ای‌تر می‌شود. همچنین حضور شخصیت‌های معروف ورزشی یا اهالی موسیقی در برنامه، مخاطبان برنامه را بیشتر کرد. «زودیاک» بستری برای مخاطب ایجاد کرد تا رفتار و احساس افراد مورد نظر را ببیند و آن را حس کند.

در گذشته بسیاری از هنرمندان با این تفکر که حضور در رئالیتی‌شو می‌تواند آینده شغلی آن‌ها را تهدید کند در این برنامه‌ها شرکت نمی‌کردند، امروز این تصور چقدر تغییر کرده است؟

برای پاسخ به این پرسش از خودم مثال می‌زنم، من در حوزه بازیگری تحصیلات آکادمیک دارم و قطعاً شغل خودم را بازیگری می‌دانم اما دوست دارم در برنامه‌های اینچنینی نیز حضور داشته باشم. برنامه‌های رئالیتی‌شو جذابیت‌های خاص خود را دارند که علاوه بر سرگرمی و جذابیت، از لحاظ اقتصادی نیز برای شرکت‌کنندگان قابل توجیه است که با توجه به وضعیت خود مجاب به حضور در این برنامه‌ها بشوند. گذشته از این مسائل، همان طور که خانم «شبنم مقدمی» در رئالیتی‌شو «صداتو» به عنوان داور حضور دارد یا «محسن کیایی» به عنوان مجری به این برنامه می‌آید، به همین صورت تمام بازیگران کم‌کم به سمت این برنامه‌ها خواهند آمد زیرا رئالیتی‌شوها معمولاً مورد پسند مردم واقع می‌شوند و مگر غیر از این است که ما بازیگران یکی از اهداف اصلیمان سرگرم کردن مردم و ساخت اوقاتی خوش است؟ مثلاً مردم در برنامه «صداتو» به صدای یک شخص عادی که در نانوایی کار می‌کند اما صدای خوبی دارد و آواز می‌خواند گوش می‌کنند و لذت می‌برند، بنابراین کسی که دوست دارد قصه بشنود تماشای برنامه‌های رئالیتی‌شو را انتخاب می‌کند.